تفاوت PAC و PLC

Programmable Automation Controller نسل بعدی PLC ها هستند.

در دهه 1960 بود که PLC ها وارد صنعت شدند. در آن زمان دغدغه اصلی این بود که به جای سیم بندی چندباره یک تابلو برق، دستگاهی باشد که سیم بندی ها را خودکار تغییر دهد و چنین بود که PLC ها جای تابلوی فرمان رله ای را گرفتند. یعنی اساس کار آنها منطق رله ای بود.

اما این تازه آغاز کار بود. بعدها امکانات بسیاری به این دستگاه ها افزوده شد. مثل افزایش حافظه کار تا چند میلیون سلول حافظه، کلید زنی سریع تر و مهمتر، دستگاه های جانبی برای کارهایی مثل خواندن مقادیر آنالوگ ابزار دقیق، ارتباطات با دستگاه های دیگر و ...

در سال 2001 بود که شرکت ARC اعلام کرد با وجود امکانات متعددی که در این دستگاه ها به وجود آمده، دیگر عبارت PLC تعریف مناسبی برای آنها نیست و Programmable Automation Controller را برای توصیف آنها اتخاذ کرد.

مهمترین تفاوت های بین این PLCها و PACها عبارت است از:

از دیدگاه برنامه­ نویسی، یک PLC دارای یک نقشه حافظه(Memory Map) ثابت است. در مقابل یک PAC اجازه Tag-naming می­ دهد که کاربر را قادر می­ سازد نوع داده ­های خود را مشخص کند. این امکان انعطاف ­پذیری بیشتری برای سیستم ایجاد می کند به ویژه وقتی در صحبت از گسترش سیستم باشد.

• درحالی که PLCها دارای سرعت عالی برای اجرا می­ باشد، PACها به طور معمول ظرفیت ورودی/خروجی بیشتر و حافظه بیشتر برای کاربر برای پروژه­ های بزرگتر را در اختیار وی قرار می­ دهد.
• PLCهای پیشرفته دارای تنظیمات مختلفی برای افزایش ارتباط و رسیدگی­ کردن به داده ­ها می­ باشد، PACها بر امکانات قرار داده شده بیشتر بروی سیستم خود تاکید دارد مثل جمع­ آوری داده از طریق USB، یک سرور وب برای دیدن داده­ های سیستم و داده ­های ارتباطی و یک صفحه LCD برای نمایش اطلاعات و برنامه ­های کاربر و خطایابی.
• PACها برای ارتباط بهتر با پایگاه داده ­های طراحی شده ­اند. همچنین PACها انتخاب خوبی برای فرآیندهای پردازشی کنترل می­ باشند زیرا چون آن­ها ویژگی­ های دیگری مثل رزلوشن آنالوگ تا ۱۶بیت برای اندازه­ گیری­ های ویژه دارد.